Η ασθένεια της οστεοχονδρισμού σχετίζεται άμεσα με παραβίαση των μεταβολικών διεργασιών της σπονδυλικής στήλης. Επηρεάζει τους μεσοσπονδύλους δίσκους ενός ατόμου. Τις περισσότερες φορές, η οστεοχονδρία επηρεάζει τον έβδομο αυχενικό σπόνδυλο. Η ήττα της οσφυϊκής και θωρακικής σπονδυλικής στήλης είναι επίσης διαδεδομένη. Τα κύρια συμπτώματα της οστεοχονδρισμού είναι ο πόνος και ο περιορισμός των κινήσεων. Η κύρια κατεύθυνση της θεραπείας, σε αυτή την περίπτωση, ανακουφίζει τον πόνο και τον τόνο των τεταμένων μυών.
Ο κίνδυνος οστεοχονδρισμού
Η βλάβη της αυχενικής σπονδυλικής στήλης είναι πιο επικίνδυνη, καθώς μπορεί να προκαλέσει διαταραχές στην εγκεφαλική κυκλοφορία. Η επιδείνωση της οστεοχονδρισμού προκαλείται από υποθερμάδες, μολυσματικές ασθένειες, άγχος και υπέρταση. Η αρχή της θεραπείας σημαίνει την εξάλειψη των αιτιών, γεγονός που οδήγησε στην επιδείνωση της νόσου.
Η ιδιαιτερότητα της συσκευής της σπονδυλικής στήλης
Προκειμένου να κατανοηθεί η πολυπλοκότητα αυτής της ασθένειας, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε την ιδιαιτερότητα της δομής της ανθρώπινης σπονδυλικής στήλης. Αποτελείται από τριάντα πέντε σπονδύλους και είναι ότι ολόκληρη η σοβαρότητα του ανθρώπινου σώματος πρέπει. Ως συσκευή απορρόφησης σοκ που επιτρέπει στους σπονδύλους να αντιμετωπίσουν τα φορτία, χωρίς συνέπειες, τις πράξεις του μεσοσπονδύλου δίσκου. Αυτός είναι ένας πυκνός δακτύλιος χόνδρου, στη μέση του οποίου υπάρχει ένας ημι -υγρός πυρήνας.
Είναι στους μεσοσπονδύλους δίσκους ότι όλα τα φορτία που βιώνουν το ανθρώπινο σώμα όταν πηδούν, τρέχουν, ανυψώνουν βάρη. Η επιτυχής θεραπεία της νόσου είναι η αποκατάσταση των ελαστικών ιδιοτήτων του μεσοσπονδύλου δίσκου.
Η σταδιακή απώλεια των ιδιοτήτων απορρόφησης κραδασμών του μεσοσπονδύλου δίσκου διαβάζεται κατά τη διάρκεια της τρίτης δέκα της ζωής ενός ατόμου. Οι σφραγίδες του υγρού πυρήνα εμφανίζονται και ο ινώδης δακτύλιος χάνεται αντοχή και πάχος. Το υγρό μειώνεται στον μεσοσπονδύλιο δίσκο και η απόσταση μεταξύ των σπονδύλων είναι μικρότερη. Κατά συνέπεια, οι ιδιότητες απόσβεσης αυτού του οργάνου μειώνονται.
Οστεοχονδρία και εναπόθεση αλατιού
Για να μειωθεί το φορτίο στους μεσοσπονδύλιους δίσκους, σχηματίζονται σπονδυλικές αυξήσεις που σχηματίζονται από άγκιστρο. Για την κινητικότητα των μεσοσπονδύλων αρθρώσεων, αυτό είναι επιβλαβές. Η άποψη ότι η κύρια αιτία της οστεοχονδρισμού είναι ο επιπολασμός μεταξύ του πληθυσμού είναι η εναπόθεση των αλάτων είναι μια εσφαλμένη αντίληψη.
Μια προσπάθεια θεραπείας αυτής της ασθένειας παρατηρώντας μια δίαιτα χωρίς αλάτι, δεν θα οδηγήσει σε τίποτα.
Η εμφάνιση της οστεοχονδρισμού
Η κύρια και πιο συνηθισμένη αιτία αυτής της νόσου, η παρουσία μεγάλων φορτίων που προκαλούν τραυματισμούς των μεσοσπονδύλων δίσκων.
Η κήλη του μεσοσπονδύλιου δίσκου είναι η συχνότερη επιπλοκή της οστεοχονδρισμού. Κάτω από την πίεση, ο πυρήνας του μεσοσπονδύλιου δίσκου σπάει μέσα από το δακτύλιο του χόνδρου, κολλώντας έξω στο σπονδυλικό κανάλι, το οποίο προκαλεί συμπίεση των νεύρων ριζών. Αυτή η διαδικασία χαρακτηρίζεται από οξύ πόνο στην κάτω πλάτη, η οποία δίνεται στο πόδι. Παρόμοιες διαταραχές που εμφανίζονται στη θωρακική σπονδυλική στήλη δίνονται στον πόνο στα χέρια τους.
Η παραβίαση της εννεύρωσης, εκτός από τον πόνο, μπορεί να προκαλέσει μυρμήγκιασμα ή μούδιασμα. Εάν η συμπίεση των ριζών των νεύρων είναι μακρά, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μυϊκή ατροφία, οι οποίες είναι ενθαρρυντικές από τα προσβεβλημένα νεύρα. Όμως, τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι πολυάριθμες.
Υπάρχουν πιο συχνά πόνοι που προκαλούνται από μη τραυματικές αλλαγές στην ανθρώπινη σπονδυλική στήλη και το κορσέ μυών της πλάτης. Η πιο συνηθισμένη αιτία του πόνου στην πλάτη αναγνωρίζεται ως παρατεταμένα φορτία, μη φυσιολογική φύση, που προκαλούν την ένταση ορισμένων μυϊκών ομάδων. Ο υπερβολικός μυϊκός τόνος προκαλεί πόνο σε μια συγκεκριμένη περιοχή της σπονδυλικής στήλης. Κατά κανόνα, αυτοί είναι παρατεταμένος πόνος στην πλάτη, που μπορεί να δοθεί στα πόδια.
Θεραπεία και συμπτώματα οστεοχονδρισμού
Η θεραπεία αυτής της νόσου πρέπει να ξεκινά με τη διάγνωσή της, για την ακρίβεια της οποίας απαιτούνται ορισμένες αναλύσεις. Δεδομένου ότι η οστεοχονδρία των συμπτωμάτων των οποίων μπορεί να συμπέσει σε μεγάλο βαθμό με όγκο ή φλεγμονώδεις διεργασίες, απαιτεί μια ιδιαίτερα διεξοδική προσέγγιση.
Το x -ray δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως εγγυητής μιας ακριβούς διάγνωσης, επιβεβαιώνει ή αντικρούει μόνο έμμεσα. Μόνο η διεξαγωγή τομογραφίας θα δώσει σε έναν ειδικό μια πλήρη ιδέα της κατάστασης και της θέσης της μεσοσπονδύλιου κήλης.
Η θεραπεία συνταγογραφείται αποκλειστικά μεμονωμένα. Εξαρτάται από την κατάσταση του ασθενούς και την παρουσία ορισμένων συμπτωμάτων στη γενική εικόνα της νόσου.
Μια συντηρητική μέθοδος είναι μια διεξοδική και μακροχρόνια θεραπεία της νόσου, τα παραδοσιακά πρωτόκολλα. Στόχος είναι να εξαλείψει το σύμπτωμα του πόνου, να επιβραδύνει τις δυστροφικές αλλαγές στον μεσοσπονδύλιο δίσκο και να αποκατασταθεί οι λειτουργίες των ριζών των νεύρων.
Η σύγχρονη ιατρική προσφέρει μια επιχειρησιακή μέθοδο θεραπείας αυτής της ασθένειας. Ο ειδικός όγκος της χειρουργικής επέμβασης συνταγογραφείται ανάλογα με το βαθμό βλάβης στον μεσοσπονδύλιο δίσκο. Σε οξείες κλινικές εκδηλώσεις της νόσου, μπορεί να είναι απαραίτητο για επείγουσα θεραπεία με χειρουργικά μέσα.
Συντηρητική θεραπεία της οστεοχονδρισμού
Αυτή η μέθοδος περιλαμβάνει εντατικές ασκήσεις φυσιοθεραπείας, ορισμένες φυσιοθεραπευτικές διαδικασίες, χειρωνακτική θεραπεία, κουκούλα υλικού, αντανακλαστική θεραπεία και φάρμακα.
Για την παλιά οστεοχονδρία απαιτεί μια μακρά απρόσεκτη θεραπεία. Η επιτυχία θα εξαρτηθεί άμεσα από την ηλικία του ασθενούς, τη γενική του κατάσταση και την ευσυνειδησία του.
Η θεραπεία αυτής της νόσου απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα, σύμφωνα με τις συστάσεις των ασκήσεων φυσιοθεραπείας και τη λήψη φαρμάκων. Είναι αδύνατο να διακόψει τη θεραπεία με το σκεπτικό ότι οι εκδηλώσεις του πόνου εντατικοποιήθηκαν, καθώς ο πόνος είναι μια φυσική αντίδραση του σώματος σε μη τυποποιημένα αποτελέσματα.
Είναι δυνατόν να επιτευχθεί η μέγιστη επίδραση στη θεραπεία της οστεοχονδρισμού με συντηρητικές μεθόδους μόνο παρουσία ενός εξειδικευμένου ιατρικού ιδρύματος όπου οι ειδικοί που παρατηρούν τον ασθενή εργάζονται συνεχώς.
Η συντηρητική θεραπεία, ακόμη και αν δεν υπήρχε πλήρης ανάκαμψη, σταθεροποιεί την κατάσταση του ασθενούς για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σωματική άσκηση
Μόνο η παρουσία ενός πυκνού κορσιού μυών, που καλύπτει τη σπονδυλική στήλη, είναι το κλειδί για την πρόληψη των δυσλειτουργιών στη στήλη της σπονδυλικής στήλης. Η σωστή θεραπεία είναι μια κανονική κολύμβηση στην πισίνα, η γυμναστική και η ανάπτυξη της ευελιξίας της κοινής λογικής συσκευής.
Ως αποτέλεσμα των παραπάνω διαδικασιών, η κυκλοφορία του αίματος στην προβληματική περιοχή βελτιώνεται, ο μεταβολισμός στους ιστούς επιστρέφει στο φυσιολογικό, αυξάνεται η αναπνοή των μεσοσπονδύλων δίσκων και ο μεσοσπονδύλιος χώρος γίνεται μεγαλύτερη.
Όταν σχηματίζεται ένα ελαστικό και ισχυρό κορσέ μυών, το φορτίο στη σπονδυλική στήλη βελτιώνεται σημαντικά.